Another day

Zat me net te bedenken wat ik nu moet schrijven want voor mijn gevoel weet iedereen alles al. Totdat ik mijn vorige blog teruglas. Toen dacht ik mann ik kan maar beter beginnen.
Net glee gekeken, i really love glee. Was supergrappig aangezien ze hier altijd om mij moeten lachen. Toen dacht ik, ik ga geen blog meer schrijven. Maar toen had ik zoiets van het is alweer een week geleden sinds mijn laatste blog, en aangezien ik iedereen op de hoogte wil houden hier toch een blog.
Ik had jullie al verteld dat er iets op mijn school zou komen maar ik de naam niet meer wist. Het heette rachels challenge. In 1999 zijn 2 jongens, die jarenlang gepest zijn, met wapens naar school gegaan om mensen te vermoorden. Hun plan was om bommen in de school te plaatsen en zodra die afgingen zou iedereen naar buiten rennen, en zij zouden daar dan staan om iedereen maar te vermoorden. Gelukkig zijn die bommen nooit afgegaan. In ieder geval, rachel was de 1e die ze vermoorden. Wat maakt rachel nu zo speciaal. Nou ze had een theorie: als je vriendelijk bent tegen een ander, een ander begroet of een glimlach schenkt dat dit dan een kettingreactie veroorzaakt. Ze heeft mensen geholpen. Ik heb een verhaal gehoord over een jongen die zowel lichamelijk als geestelijk gehandicapt is. Hij werd jarenlang gepest. Op een dag werd hij tegen de kluisjes geduwd en weer gepest, hij was dat gewend maar wat hij niet gewend was, was hulp. Rachel is naar die jongens gegaan en zei(met haar vuisten gebald): touch him once again and its on!! Die jongens hadden toen 3 opties. 1:met haar vechten en winnen en de slechterikken zijn. 2: vechten en verliezen en nog slechter lijken en 3: weggaan. En dat is wat ze deden. Iedere dag schonk rachel 10 seconden aan hem, ze zocht hem altijd op, en deze 10 seconden waren de beste van zijn dag. Had hij een goeie dag kreeg hij een high five, had hij een slechte dag een knuffel of schouderklop en eens zei ze: its okay i got your back. Wat rachel niet wist is dat deze jongen aan het eind van de week zelfmoord zou plegen. Hij had zelfs al een brief aan zijn ouders geschreven: sorry voor mijn bestaan sorry dat ik een freak ben.
Aan het eind van dit project zei de spreker: sluit alsjeblieft je ogen en stel jezelf voor in een lege kamer met alleen jou erin. Stel je voor dat rachel binnen loopt en zegt please dont feel sorry for me. En de spreker zei zie de gezichten van de mensen van wie je het meest houd voor en vertel hem dat je van ze houd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het toen wel even moeilijk had. Ik vond het al met al heel interessant.
Op een dag zat ik in art en lopen er 2 mannen best wel met een boos gezicht de klas rond(onthoud ik ging al bijna 4 weken naar iroqouis). Op een gegeven moment komen de mannen naar onze tafel. Mister mitchell & mister alfredo. En hij gaat bij anna(klasgenoot) staan, ik was heel blij weet niet waarom maar ik was blij, en hij vraagt are you jolanda?? Dus ik schrok me kapot en zei no i am. In mijn hoofd nagaande wat heb ik gedaan wat fout was maar kon niets herinneren. Maar in ieder geval mister alfredo steekt zijn hand uit en zegt: welcome to our school. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat het zoiets simpel was, want ik schrok zo. Toen ze weg waren barsten we allemaal in lachen uit.
Ben zaterdag eindelijk voor het eerst naar wallmark geweest en eerljk gezegd viel het me behoorlijk tegen. Ik had het veel groter verwacht. Maar al met al wel gelachen. Want essence stopte haar te grote jas in haar broek wat heel raar leek, en ze bleef onze naam schreeuwen terwijl we naast, voor of achter haar liepen. Laatst gebeurde er ook iets, weet niet meer wat, maar ik zei jump in my arms en dan doet ze dat ook.
Ik zal jullie even vertellen hoe het afliep met de A.C.T test van mijn leraar. HELAAS, HELAAS, hij had 24. Wat betekend dat hij niet voor ons zou koken. Dus ik zei: ik vind dat u toch ontbijt moet maken, waarop hij zei: why?? Waarop ik reageerde: Omdat ik dan iets nederlands meebreng.
Hij: DEAL!! Haha dus nu moet ik iets verzinnen om mee te nemen.
Gelukkig viel het mee met mijn spierpijn toen ik donderdag ging trainen. Woensdag hadden we geen trainen er was teveel gaande.
Er scheen een meisje te zijn geweest die een overdossis had genomen. En sommige teamgenoten kenden haar en wouden dus naar huis.
Zondag ben ik met Miss Lisa naar de mall geweest. Was er leuk. Heb bij victorias secret(hebben wij dat in nederland??) 2 geurtjes gekocht en in plaats van 32 euro was het maar 8!! yeah sale!!
Volgende week dan eindelijk spiritweek. Im so exited & i just cant hide it.
Maandag is pyamaday.
Dinsdag is twinday.
Woensdag is compfi day.
Donderdag is college dag.
& vrijdag geloof ik weer gewoon maar dat weet ik niet zeker.
Ik heb er sowieso veel zin in en maak veel foto's.
Om hier in een college te komen moet je voor sommige scholen zoveel punten halen op je A.C.T en soms moet je ook nog verslagen inleveren. Dan is nederland toch makkelijker.
Heb ook een jaarboek gekocht. Hij komt uit in mei geloof ik. Ik sta er misschien in. Ik zal het wel zien. Ik vind het vooral leuk dat ik iedereen kan laten zien wie wie is enzo.
Ik wil iedereen bedanken die een kaartje heeft gestuurd, dat nog gaat doen, of al gedaan heeft maar ik nog net gekregen heb xD. Ik waardeer dat enorm en hoop dat voordat ik weer naar huis kom ik een muur vol heb.
Voorderest is school nog steeds leuk & geniet ik volop. Alleen het vroege opstaan niet, haha. Maar dat hou ik toch.
Ik geloof dat ik alles wel weer verteld heb.
So see you later,
Liefs jolanda